Perfectie is niet leerzaam
Na een aantal jaar ondernemerschap, volgde ik in 2015 een cursus Cultuureducatie. We leerden hoe kinderen kunnen creëren en hun eigen mogelijkheden ontdekken, in plaats van ze werkjes te laten kopiëren. Dan komt de kunst uit hun eigen brein in plaats van Instagram of Pinterest. Iedere kunstenaar volgde de cursus voor zijn vakgebied: er was ook een danser, keramist en illustrator.
Als schrijver vind ik het belangrijk dat kinderen leren vertellen en uitbeelden. Met mijn workshop Nieuwe dieren laat ik jonge kinderen gekke dieren verzinnen, door een gebruiksvoorwerp aan een bestaand dier te plakken. Zo krijg je een donutmuis, lampmus of een fluitvarken, een zogenaamde samenstelling. Het doel is spelenderwijs met taal omgaan. Vervolgens mogen de jonge deelnemers zelf verzinnen welk geluid en gedrag er bij hun dier past.
Op een Veluwe-schooltje waar ik mij terug mij terug in de tijd waande, mocht ik de workshop Nieuwe dieren geven. Om er te komen, reed ik langs heide en bos. Vuilniszakken stonden langs de laan met vrijstaande huizen en boerderijen. Voor het schooltje met puntdak stond een dorpshuis, eromheen kilometers groen. Nadat de kleuters al een uur bijbelstudie erop hadden zitten, startte ik met mijn workshop. Alle kinderen verzonnen een nieuw dier. De metamorfose was snel gemaakt. Ze krijsten maakten keelklanken, bromden en gromden. Kinderen sprongen op tafels, tijgerden en kropen over de grond. Niet alleen kwam hun verbeeldingsvermogen tot uiting, maar ook alle opgekropte energie. Ze deden wat erin hun opkwam, associeerden en maakten contact met elkaar.
Creativiteit is niet in een simpel woord te vatten. Je moet die eerste stap zetten en lef hebben. Ook als je denkt dat het niets wordt en je jezelf in de put denkt. We kunnen op dat vlak veel van kinderen leren. Zij beginnen vaak gewoon. Ed Sheeran liet onlangs in een talkshow een fragment van zichzelf op dertienjarige leeftijd horen. Een liedje dat de talentenjacht nooit had doorstaan. Super-vals, als je het mij vraagt. Hij wilde dit graag delen, omdat we volgens hem als volwassenen te vaak naar perfectie streven. Als je iets maakt of creëert, moet het in een keer goed zijn, vinden we allemaal. De zanger benadrukte dat hij niet in een keer de wereldberoemde muzikant is geworden die hij nu is. Daar was heel veel tijd en oefening voor nodig. En vooral veel lef om te falen.
Liefs, Marion
Hoe overwin je je kritische stem?
Anderen laten schrijven gaat me goed af. Net als het werken in opdracht. Maar mijn eigen blog stond al vijf jaar op pauze. Dat kwam door die onprettige stem in mijn hoofd, die ik bij anderen de mond help snoeren.
In januari 2023 was mijn nieuwe website gereed en dus ook mijn blogpagina. En ik nam me voor om meteen aan de slag te gaan. In april maakte ik pas echt een begin. Maar ik wilde dat mijn blog informatief, vermakelijk en helder geschreven zou zijn. Je snapt het al: alle stukjes tekst die ik typte, voldeden niet aan mijn eigen criteria. De desbetreffende blog staat nog steeds in een mapje op mijn laptop. Hij heeft een inleiding, maar geen midden en eind, want die heb ik allang verwijderd. Ik besluit nu al schrijvend mijn kritische blik los te laten. Ik geef je tips aan de hand van mijn eigen schrijfstrijd. Speciaal voor de denkers, criticasters en uitstellers.
Juist als je regelmatig teksten maakt, train je je schrijfspier. De ene keer denk je: Wauw, nu kom ik tot de kern. De andere keer voldoet je schrijfsel niet aan je eigen verwachtingen. Maar dat is niet erg. Wanneer je eenmaal iets hebt geschreven, wordt het dus steeds eenvoudiger, omdat je in een flow komt. Een vast thema, invalshoek, of ingeving kan helpen. Net viel mijn oog op de Trouw van anderhalve week geleden. ‘Wees eens wat trotser,’ stond er op de voorpagina. Exact. Wat je schrijft, is goed. Wees trots. Als je dan eenmaal bent begonnen, moet je ook een keer loslaten. Deadlines dwingen je af te ronden. Daarom kan een schema of vast schrijfmoment helpen. Of je kunt met iemand afspreken dat je gaat publiceren. Vanaf nu blog ik elke maand. Woensdag wordt mijn P-dag, publiceer-dag. Ik spreek het bij deze hier af.
Gelukkig zijn er diverse technieken om je kritische stem de mond te snoeren, zoals freewriten. Je werkt met een afgebakende tijd, bijvoorbeeld tien minuten, en zet een wekker. Daarbij houd je je pen op het papier en schrijf je wat erin je opkomt. Pas als de tijd om is, kijk je terug en verbeter je zo nodig. Je kunt ook bepaalde zinnen onderstrepen, die er voor jou uitspringen. Freewriten kan ik iedereen aanraden. Omdat je in de stroom van je eigen woorden wordt meegevoerd. Je laat je rechter hersenhelft, je creatieve kant, aan het woord.
